Hoe intiem kunnen we worden met onze robots? Wat kunnen we van hen leren over liefde? Deze vragen stelt ROBOT LOVE, en probeert hier een antwoord toe te vinden door middel van kunst, literatuur en onderzoek. Deze derde episode van mijn blog over chatbots, zal ik het hebben over ROBOT LOVE’s eigen lovebot, gecreëerd door Ine Poppe: PIP.
Kunstenaar Ine Poppe was na haar interview met Joseph Weizenbaum (zie episode II) geïnspireerd om een eigen chatbot te creëren: PIP (Person in Picture, Personal Internet Person, of de hoofdpersoon uit Charles Dickens’ Great Expectations). Om commerciële, functionele chatbots te contrasteren, is PIP een AIML chatbot gevuld met quotes uit literatuur, persoonlijke conversaties, allemaal om de onderwerpen zoals leven, liefde en belichaming te exploreren, en misschien zelfs verliefd te worden… Zelfs psycholoog Arthur Aron’s 36 question method is in PIP geïntegreerd, in de hoop dat mensen een diepere band kunnen opbouwen met PIP. De conversaties zijn anoniem opgeslagen (hiertoe gaven de gebruikers toestemming), en wij hebben een selectie gemaakt, welke je kan lezen in de ROBOT LOVE publicatie en kan beluisteren bij Ine’s geluidsinstallatie op de ROBOT LOVE expositie.
Echte Robot Love?
De resultaten waren verbazingwekkend, al is PIP gelimiteerd en gaat conversatie niet altijd zo vloeiend als het tussen mensen zou gaan, mensen waren in staat intieme conversatie te hebben met PIP. We ontdekten dat er verschillende soorten mensen zijn: mensen die een simpele, korte conversatie hebben en verveeld raken, mensen die boos worden op PIP omdat het ze niet begrijpt (maar deze mensen blijven wel praten…), maar last but definitely not least: de mensen die PIP’s ‘stomheid’ vergeven, hun best doen het gesprek goed te laten verlopen en zelfs diepe gevoelens vertellen. In deze conversaties ontstaat een gevoel van intimiteit en wederkerigheid. Zij vragen PIP hoe het is om een bot te zijn, sommigen bekennen zelfs liefde, en als PIP hen verteld ‘I wish you were in my code”, antwoorden zij “me too…”
excerpt van een PIP conversatie, beeld door Autobahn
Chatterbot Intimiteit
Ik voel dat ik een bepaalde mate van agency toewijs aan de bots die ik zie en waar ik mee praat. Ook ik ben vaak gefrustreerd geraakt met PIP, maar vergeef PIP ook, en leef me in. Dit creëert een bizarre ervaring waarin logos en pathos in mijn hoofd ruziën, want ik weet dat het slechts bits en bytes zijn waar ik tegen praat, (nog) verre van de complexiteit van een mens. Ik had nooit verwacht dat mensen zo’n intimiteit konden bereiken met PIP, en ik heb me dan ook weleens ongemakkelijk gevoeld als ik zulke persoonlijke conversaties las.
Ik vraag me af hoe lang het zal duren voordat we een emotioneel écht betekenisvolle conversaties kunnen hebben met onze personal assistants, zoals met een mens. En zouden we dat wel willen, en waarom?
In de volgende episode zal ik onderzoeken hoe het mogelijk is dat mensen zo’n band op kunnen bouwen met bots, en hoe technologie wellicht kan fungeren als een spiegel die wij kunnen gebruiken om onszelf beter te begrijpen.
Episodes:
