Stapje terug: Zoro Feigl’s Playbot haalt je uit je comfortzone

De kunstwerken, waaronder Playbot, van Zoro Feigl staan nooit stil. Ze gaan heen en weer, op en neer, draaien en maken daarbij een piepend, schurend of slepend geluid. Hoewel zijn werken speels overkomen, zijn ze door hun fysieke voorkomen zeer aanstekelijk en brengen je soms in trance door de eindeloze bewegingen. Zijn kinetische werken spelen met onze neiging tot het hebben van controle en zeker met het verliezen ervan. Feigl studeerde in 2007 af aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en was in 2013 publiekfavoriet bij de Volkskrant Beeldende Kunstprijs. Velen vinden zijn werk spectaculair, maar hijzelf omschrijft het als minimalistisch. In een interview met de Volkskrant zei hij: “Ik probeer één element te nemen en daar alles uit te puren”.


Robotic arm

In de solotentoonstelling Infinity eerder dit jaar in De Electriciteitsfabriek in Den Haag waren zijn kunstwerken te zien, te horen en bijna fysiek te voelen. De tentoonstelling leek een werkplaats waar de kunstenaar lustig op los kon experimenteren. In ROBOT LOVE is zijn speciaal voor de tentoonstelling gemaakte Playbot te zien, klik hier voor meer informatie. Een grote robotarm die we bijvoorbeeld uit de auto-industrie kennen. Zo een die met grote snelheid en precisie de kleinste onderdelen in het motorblok plaatst op de exact juiste plaats. Hier staat de robotarm op een tuimelaar, een halfronde bal die het object laat balanceren. Het lijkt alsof de normaal zo berekenende robotarm de controle kwijt is en overgeleverd is aan de onvoorspelbare bewegingen van de bal. Door de grootte van het object kunnen bezoekers maar beter op gepaste afstand blijven en het kunstwerk dat nooit rust kent met rust te laten.

Feigl is gefascineerd door de schoonheid van ogenschijnlijk simpele objecten die hij onderwerpt aan experiment waarmee ze hun eenvoud verliezen. Hij wil de wereld van de materie doorgronden en voegt een dimensie aan de objecten toe, die voorheen niet bij de beschouwer op zou komen. De robot zou toch gecontroleerd, geprogrammeerd en dus voorspelbaar moeten zijn? Niet Playbot, die laat de bezoeker huiveren en er tegelijkertijd hopelijk plezier aan beleven.

Praat met PIP!